پرنده های قفسی، عادت دارن به بی کسی

                     عمرشونو بی هم نفس ،کز می کنن کنج قفس

   نمی دونن سفر چیه، عاشق در به در کیه

                     هر کی بریزه شاه دونه، فکر می کنند خداشونه

   یه عمره بی حبیبن، با آسمون غریبن

                      این همه نعمت اما،همیشه بی نصیبن

  چه می دونن به چی میگن ستاره

                      چه می دونن دنیا کیا بهاره

  چه می دونن عاشق میشه چه آسون

                       پرنده زیر بارون

  تو آسمون ندیدن،خورشید چه نوری داره

                       چشمه ی کوه مشرق، چه راه دوری داره

   قفس به این بزرگی، کاشکی  پرنده بودم

                        مهم نبود پریدن، ولی برنده بودم

   فرقی نداره وقتی ندونی و نبینی

                        غُصّت می گیره وقتی می دونی و می بینی

 

 

 

برای دانلود ترانهاینجا كلیك كنید.